Οι εβραίοι σην Τραπεζούνταν
Σην Τραπεζούνταν εβραίοι κ’ έσαν. Έναν καιρόν τη Πόλ’ς οι εβραίοι είπαν: «Ντο ανθρώπ’ είναι οι Τραπεζουνταίοι κι απέσ’ ατουν είνας εβραίος ’κ’ επόρεσεν να στέκ’;» Εχώρτσαν δυ’ νομάτς να πάγ’νε τερούνε και φέρ’ν ατ’ς χαπάρα. Αρ’ έρθανε ’ς σην Τραπεζούνταν κι άμον το εξέβανε ’ς ση σκάλαν απάν’, εσίμωσαν έναν μωρόν παιδίν π’ επούλ’νεν με την ταβλάν κρεμαγμένον ας σην γούλαν αθε, ψιλικά.
-Ντό θα παίρετεν; ερώτεσεν ατ’ς.
-Εσύ γιάβρουμ ντο θέλομαι ’κ’ έ’εις.
-Και ντο πράμαν έν’;
-Θέλομε έναν πράμαν, τ’ απέσ’ να τρώγωμε και τ’ έξ’ να πουλούμε και να παίρωμε οπίσ’ τα παράδες εμουν.
-Περμέστεν ολίγον, ας πάω αραεύω πέλκιμ κάτ’ ευρίκω.
Εβραίοι εκάτσαν και περ’μέν’νε. Πολλά ’κ’ επήεν, εγύρτσεν ο παιδάς, ’ς σα χέρα ’τ’ κρατεί έναν δέμαν και λέει τ’ εβραίοις:
-Εύρα το θέλετεν, πέντε κορόσα εγόρασ’ ατο, δώστεν εξ κι επάρτ’ ατο.
Εβραίοι εδέχταν. Ασού επαίρεν τα εξ κορόσα κι υστερνά, ένοιξεν το δέμαν και έδειξεν ατ’ς έναν κοιλίαν με τα κόπρα. Νάτεν, είπεν, τ’ απέσ’ φάτεν, και τ’ έξ’ πουλέστεν και παίρετεν τα παράδες εσουν. Ατό έτον! Άλλο εβραίοι ’ς σην Τραπεζούνταν ’κ’ επάτεσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου